O książce: 2022 / Laureatka Nagrody Bookera 2020. Powieść o tak miażdżącej sile, tak przeszywająca i prawdziwa, że ​​swoją bolesną szczerością pokochała tysiące czytelników. Ta rozdzierająca serce historia bezwarunkowej miłości z dzieciństwa. A także o uzależnieniach, o kraju trawionym przez bezrobocie i o tym, jak trudno jest stać się częścią społeczeństwa, od którego choć trochę się różni. W latach 90., kiedy Szkocja dławiła się biedą i bezrobociem, Agnes Bain marzy o czymś więcej. Przegląda katalogi z modą, robi makijaż „po prostu” i uważa, że ​​jest za piękna, żeby pracować. Agnes lubi też pić. I nie tylko. Ta historia należy do jej syna Kudłatego, dla którego Agnes mimo wszystko pozostaje główną osobą w życiu. To opowieść o miłości, bezchmurnej, bezwarunkowej, prawdziwej, o uzależnieniu, które niszczy rodzinę od środka i o chłopcu, który desperacko chciał być po prostu normalny. Szkoda, że ​​najszczersze marzenia z dzieciństwa często pozostają niespełnione, gdy Agnes Bain śpi spokojnie. Mały Kudłaty stawia cztery kubki na stoliku nocnym. Woda – na uspokojenie kaca. Mleko - uspokaja żołądek. Resztki stoutu to sposób na złagodzenie napięcia w kościach. Wybielacz do zębów - odświeża oddech. Na wszelki wypadek podpisuje: „Nie pij, NIEBEZPIECZNE”. Kudłaty ma dopiero osiem lat, ale już rozumie: z całych sił chce pomóc mamie i być jak wszyscy, „normalnym chłopcem”. ” A życie często nie jest fair w stosunku do najszczerszych dziecięcych marzeń. Książka zawiera wulgarny język!